bèl

Voir aussi : BEL, bel, bël, bēl, běl, beḻ, B.el,

Étymologie

Du français belle.

Adjectif

bèl \bɛl\

  1. Beau, joli.

Antonymes

Prononciation

Étymologie

Du français belle.

Adjectif

bèl \Prononciation ?\

  1. Beau, joli.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

  • Pierre Pinalie et Jean Bernabé, Grammaire du créole martiniquais en 50 leçons, L’Harmattan, 1999, p. 19

Étymologie

Du latin bellus.

Adjectif

Nombre Singulier Pluriel
Masculin bèl
\ˈbɛl\
bèls
\ˈbɛls\
Féminin bèla
\ˈbɛlo̞\
bèlas
\ˈbɛlo̞s\

bèl \ˈbɛl\ (graphie normalisée)

  1. Beau.
    • Un bèl imatge
      Une belle image
  2. Grand, gros, important.
    • Un òme bèl
      Un homme grand
    • A bèl èime
      À foison, à volonté
    • A bèlas oras, a bèls còps
      Parfois
    • A bèlas pausas
      De temps en temps

Variantes dialectales

  • bèu (Provençal) (devant consonne)
  • bèlh (Fuxéen)

Variantes orthographiques

Le masculin pluriel possède aussi les formes

Dérivés

Nom commun

Singulier Pluriel
bèl
\ˈbɛl\
bèls
\ˈbɛls\

bèl \ˈbɛl\ (graphie normalisée) pluriel

  1. (Famille) Beau-père.
  2. Parâtre.

Vocabulaire apparenté par le sens

Références

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

bèl \Prononciation ?\

  1. (Anatomie) Cuisse.

Verbe

bèl \Prononciation ?\

  1. Téléphoner.

Synonymes