assiduus
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de assideo, avec le suffixe -uus.
- (Nom commun) substantivation de l’adjectif assiduus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | assiduus | assiduă | assiduum | assiduī | assiduae | assiduă |
| Vocatif | assidue | assiduă | assiduum | assiduī | assiduae | assiduă |
| Accusatif | assiduum | assiduăm | assiduum | assiduōs | assiduās | assiduă |
| Génitif | assiduī | assiduae | assiduī | assiduōrŭm | assiduārŭm | assiduōrŭm |
| Datif | assiduō | assiduae | assiduō | assiduīs | assiduīs | assiduīs |
| Ablatif | assiduō | assiduā | assiduō | assiduīs | assiduīs | assiduīs |
assiduus \Prononciation ?\ ; première classe
- Assidu, persévérant, opiniâtre, obstiné, tenace, continuel, permanent, ininterrompu.
fuit adsiduus mecum
— (Cicéron. Cael. 4.10)- il était sans cesse avec moi.
- Qui est continuellement quelque part.
adsiduus Romae
— (Cicéron, Amer. 81)- demeurant constamment à Rome.
Variantes
- adsiduus
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | assiduus | assiduī |
| Vocatif | assidue | assiduī |
| Accusatif | assiduum | assiduōs |
| Génitif | assiduī | assiduōrum |
| Datif | assiduō | assiduīs |
| Ablatif | assiduō | assiduīs |
assiduus \Prononciation ?\ ; 2e déclinaison
- Un assidu, contribuable du régime censitaire (par opposition au proletarius).
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « assiduus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage