articulate
Anglais
Étymologie
- Du latin articulātus.
Adjectif
| Nature | Forme |
|---|---|
| Positif | articulate \ɑːɹˈtɪk.jə.lət\ ou \ɑː(ɹ)ˈtɪk.jʊ.lət\ |
| Comparatif | more articulate \ˌmɔɹ ɑːɹˈtɪk.jə.lət\ ou \ˌmɔː ɑː(ɹ)ˈtɪk.jʊ.lət\ |
| Superlatif | most articulate \ˌmoʊst ɑːɹˈtɪk.jə.lət\ ou \ˌməʊst ɑː(ɹ)ˈtɪk.jʊ.lət\ |
articulate \ɑː(ɹ)ˈtɪk.jʊ.lət\ (Royaume-Uni), \ɑːɹˈtɪk.jə.lət\ (États-Unis)
Antonymes
Dérivés
Apparentés étymologiques
Verbe 1
| Temps | Forme |
|---|---|
| Infinitif | to articulate \ɑː(ɹ)ˈtɪk.jʊ.leɪt\ ou \ɑːɹˈtɪk.jə.leɪt\ |
| Présent simple, 3e pers. sing. |
articulates \ɑː(ɹ)ˈtɪk.jʊ.leɪts\ ou \ɑːɹˈtɪk.jə.leɪts\ |
| Prétérit | articulated \ɑː(ɹ)ˈtɪk.jʊ.leɪ.tɪd\ ou \ɑːɹˈtɪk.jə.leɪ.tɪd\ |
| Participe passé | articulated \ɑː(ɹ)ˈtɪk.jʊ.leɪ.tɪd\ ou \ɑːɹˈtɪk.jə.leɪ.tɪd\ |
| Participe présent | articulating \ɑː(ɹ)ˈtɪk.jʊ.leɪ.tɪŋ\ ou \ɑːɹˈtɪk.jə.leɪ.tɪŋ\ |
| voir conjugaison anglaise | |
to articulate \ɑː(ɹ)ˈtɪk.jʊ.leɪt\ (Royaume-Uni), \ɑːɹˈtɪk.jə.leɪt\ (États-Unis) transitif et intransitif
Synonymes
Verbe 2
to articulate \ɑː(ɹ)ˈtɪk.jʊ.leɪt\ (Royaume-Uni), \ɑːɹˈtɪk.jə.leɪt\ (États-Unis) transitif et intransitif
- (Union européenne) Coordonner, connecter, organiser, structurer, lier ensemble.
Prononciation
adjectif:
- \ɑː(ɹ)ˈtɪk.jʊ.lət\ (Royaume-Uni)
- \ɑːɹˈtɪk.jə.lət\ (États-Unis)
verbe:
- \ɑː(ɹ)ˈtɪk.jʊ.leɪt\ (Royaume-Uni)
- \ɑːɹˈtɪk.jə.leɪt\ (États-Unis)
Références
- Jeremy Gardner, Misused English words and expressions in EU publications, Cour des comptes européenne, 25 mai 2016, 14-15 pages
Latin
Étymologie
- Dérivé de articulatus, avec le suffixe -e.
Adverbe
articulatē \Prononciation ?\
- En articulant.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
articulate \aɾ.ti.ku.ˈlaː.te\
- Première du pluriel de l’impératif présent actif de articulō.
- Vocatif masculin singulier de articulatus.