approbatrix
Latin
Étymologie
- Déverbal de approbo (« approuver, donner son assentiment »), dérivé de approbatum, avec le suffixe -trix.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | approbātrīx | approbātrīcēs | 
| Vocatif | approbātrīx | approbātrīcēs | 
| Accusatif | approbātrīcem | approbātrīcēs | 
| Génitif | approbātrīcis | approbātrīcum | 
| Datif | approbātrīcī | approbātrīcibus | 
| Ablatif | approbātrīcĕ | approbātrīcibus | 
approbātrīx \ap.proˈbaː.triːks\ féminin 3e déclinaison, imparisyllabique (pour un homme, on dit : approbator)
- Approbatrice.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Dérivés dans d’autres langues
- Français : approbatrice
- Italien : approbatrice
Références
- Thomas Holyoke, A Large Dictionary: In Three Parts, Sawbridge, London, 1677