antecedens
Latin
Étymologie
- Substantivation du participe du verbe antecedo.
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | antĕcĕdens | antĕcĕdens | antĕcĕdens | antĕcĕdentēs | antĕcĕdentēs | antĕcĕdentia |
| Vocatif | antĕcĕdens | antĕcĕdens | antĕcĕdens | antĕcĕdentēs | antĕcĕdentēs | antĕcĕdentia |
| Accusatif | antĕcĕdentem | antĕcĕdentem | antĕcĕdens | antĕcĕdentēs | antĕcĕdentēs | antĕcĕdentia |
| Génitif | antĕcĕdentis | antĕcĕdentis | antĕcĕdentis | antĕcĕdentium | antĕcĕdentium | antĕcĕdentium |
| Datif | antĕcĕdentī | antĕcĕdentī | antĕcĕdentī | antĕcĕdentibus | antĕcĕdentibus | antĕcĕdentibus |
| Ablatif | antĕcĕdentī | antĕcĕdentī | antĕcĕdentī | antĕcĕdentibus | antĕcĕdentibus | antĕcĕdentibus |
antĕcĕdens \Prononciation ?\ deuxième classe faux imparisyllabique
- Participe présent de antecedo (« marcher devant »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | antĕcĕdens | antĕcĕdentia |
| Vocatif | antĕcĕdens | antĕcĕdentia |
| Accusatif | antĕcĕdens | antĕcĕdentia |
| Génitif | antĕcĕdentis | antĕcĕdentium |
| Datif | antĕcĕdentī | antĕcĕdentibus |
| Ablatif | antĕcĕdentī | antĕcĕdentibus |
antĕcĕdens \Prononciation ?\ neutre 3e déclinaison, faux imparisyllabique
- Antécédent.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « antecedens », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage