animans
Latin
Étymologie
- substantivation du participe du verbe animo.
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | animans | animans | animans | animantēs | animantēs | animantia |
| Vocatif | animans | animans | animans | animantēs | animantēs | animantia |
| Accusatif | animantem | animantem | animans | animantēs | animantēs | animantia |
| Génitif | animantis | animantis | animantis | animantium | animantium | animantium |
| Datif | animantī | animantī | animantī | animantibus | animantibus | animantibus |
| Ablatif | animantī | animantī | animantī | animantibus | animantibus | animantibus |
animans \Prononciation ?\ deuxième classe faux imparisyllabique
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | animans | animantēs |
| Vocatif | animans | animantēs |
| Accusatif | animantem | animantēs |
| Génitif | animantis | animantum |
| Datif | animantī | animantibus |
| Ablatif | animantĕ | animantibus |
animans \Prononciation ?\ masculin et féminin identiques 3e déclinaison, imparisyllabique
- Être vivant.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « animans », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage