anflanschen
Allemand
Étymologie
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich flansche an |
| 2e du sing. | du flanschst an | |
| 3e du sing. | er/sie/es flanscht an | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich flanschte an |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich flanschte an |
| Impératif | 2e du sing. | flansch an flansche an! |
| 2e du plur. | flanscht an! | |
| Participe passé | angeflanscht | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
anflanschen \ˈanˌflanʃn̩\ (voir la conjugaison)
- Connecter (un tuyaux avec un autre) à l’aide de brides.
Note : La particule an de ce verbe est séparable. Comme telle, elle est déplacée à la fin de la phrase dans la plupart des cas. Dans le participe passé, le préfixe ge- s’intercale entre la particule an et le radical du verbe.
Prononciation
- Berlin : écouter « anflanschen [ˈanˌflanʃn̩] »