analogicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien ἀναλογικός, analogikós.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | analogicus | analogică | analogicum | analogicī | analogicae | analogică |
| Vocatif | analogice | analogică | analogicum | analogicī | analogicae | analogică |
| Accusatif | analogicum | analogicăm | analogicum | analogicōs | analogicās | analogică |
| Génitif | analogicī | analogicae | analogicī | analogicōrŭm | analogicārŭm | analogicōrŭm |
| Datif | analogicō | analogicae | analogicō | analogicīs | analogicīs | analogicīs |
| Ablatif | analogicō | analogicā | analogicō | analogicīs | analogicīs | analogicīs |
analogicus \Prononciation ?\
- Analogique.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
Dérivés dans d’autres langues
- Allemand : analog
- Anglais : analogic
- Espagnol : analógico
- Français : analogique
- Italien : analogico
Références
- « analogicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage