altercatorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de altercatus, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | altercatorius | altercatoriă | altercatorium | altercatoriī | altercatoriae | altercatoriă |
| Vocatif | altercatorie | altercatoriă | altercatorium | altercatoriī | altercatoriae | altercatoriă |
| Accusatif | altercatorium | altercatoriăm | altercatorium | altercatoriōs | altercatoriās | altercatoriă |
| Génitif | altercatoriī | altercatoriae | altercatoriī | altercatoriōrŭm | altercatoriārŭm | altercatoriōrŭm |
| Datif | altercatoriō | altercatoriae | altercatoriō | altercatoriīs | altercatoriīs | altercatoriīs |
| Ablatif | altercatoriō | altercatoriā | altercatoriō | altercatoriīs | altercatoriīs | altercatoriīs |
altercatorius \Prononciation ?\
- qui sent la dispute, l'altercation.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « altercatorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage