adytum
Français
Étymologie
- Du latin adytum.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| adytum | adytums |
| \a.di.tɔm\ | |
adytum \a.di.tɔm\ masculin
- (Antiquité) Chambre particulière ou secrète dans un temple.
Lorsque la porte d'entrée est à l’est, l’adytum est reculé sensiblement en arrière vers l’ouest, et il est déplacé d’une bien moins grande quantité à droite, vers le nord.
— (Jean Moura, Le Royaume du Cambodge, volume 2, 1883)
Variantes
Traductions
Prononciation
- France (Nancy) : écouter « adytum [Prononciation ?] »
Références
- « adytum », dans Émile Littré, Dictionnaire de la langue française, 1872–1877 → consulter cet ouvrage
Anglais
Étymologie
- Du latin adytum.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| adytum \Prononciation ?\ |
adytums \Prononciation ?\ |
adytum \Prononciation ?\
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | adytum | adyta |
| Vocatif | adytum | adyta |
| Accusatif | adytum | adyta |
| Génitif | adytī | adytōrum |
| Datif | adytō | adytīs |
| Ablatif | adytō | adytīs |
adytum neutre
- (Religion) Sanctuaire, endroit d'un temple où seuls pénétraient les prêtres.
ex adyto tamquam cordis
— (Lucrèce)- sortant pour ainsi dire du sanctuaire du cœur.
Dérivés
- adyticulum (« petit sanctuaire »)
Références
- « adytum », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage