adventus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | adventŭs | adventūs | 
| Vocatif | adventŭs | adventūs | 
| Accusatif | adventum | adventūs | 
| Génitif | adventūs | adventuum | 
| Datif | adventūi ou adventū | adventibus | 
| Ablatif | adventū | adventibus | 
adventus masculin
Dérivés dans d’autres langues
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | adventus | adventă | adventum | adventī | adventae | adventă | 
| Vocatif | advente | adventă | adventum | adventī | adventae | adventă | 
| Accusatif | adventum | adventăm | adventum | adventōs | adventās | adventă | 
| Génitif | adventī | adventae | adventī | adventōrŭm | adventārŭm | adventōrŭm | 
| Datif | adventō | adventae | adventō | adventīs | adventīs | adventīs | 
| Ablatif | adventō | adventā | adventō | adventīs | adventīs | adventīs | 
adventus \Prononciation ?\ masculin
Références
- « adventus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage