adnuntiatrix
Latin
Étymologie
- Déverbal de adnuntio (« annoncer »), dérivé de adnuntiatum, avec le suffixe -trix.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | adnūntiātrīx | adnūntiātrīcēs |
| Vocatif | adnūntiātrīx | adnūntiātrīcēs |
| Accusatif | adnūntiātrīcem | adnūntiātrīcēs |
| Génitif | adnūntiātrīcis | adnūntiātrīcum |
| Datif | adnūntiātrīcī | adnūntiātrīcibus |
| Ablatif | adnūntiātrīcĕ | adnūntiātrīcibus |
adnūntiātrīx \ad.nuːn.tiˈaː.triːks\ féminin 3e déclinaison, imparisyllabique (pour un homme, on dit : adnuntiator)
- Annonciatrice.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Variantes
Références
- « adnuntiatrix », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage