adjacens
Français
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | adjacent \ad.ʒa.sɑ̃\ |
adjacens \ad.ʒa.sɑ̃\ |
| Féminin | adjacente \ad.ʒa.sɑ̃t\ |
adjacentes \ad.ʒa.sɑ̃t\ |
adjacens \ad.ʒa.sɑ̃\
- (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Ancien masculin pluriel de adjacent.
- J’ai suivi trois descriptions modernes de la Mingrélie et des pays adjacens […] — (Edward Gibbon, Histoire de la décadence et de la chute de l’Empire romain, tome 8, 1819, page 58)
Latin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | adjacens | adjacens | adjacens | adjacentēs | adjacentēs | adjacentia |
| Vocatif | adjacens | adjacens | adjacens | adjacentēs | adjacentēs | adjacentia |
| Accusatif | adjacentem | adjacentem | adjacens | adjacentēs | adjacentēs | adjacentia |
| Génitif | adjacentis | adjacentis | adjacentis | adjacentium | adjacentium | adjacentium |
| Datif | adjacentī | adjacentī | adjacentī | adjacentibus | adjacentibus | adjacentibus |
| Ablatif | adjacentī | adjacentī | adjacentī | adjacentibus | adjacentibus | adjacentibus |
adjacens \Prononciation ?\
- Participe présent de adjaceo.