abred
Étymologie
Adverbe
abred \a.ˈbreːt\
- Tôt.
- De bonne heure.
« Poent eo mont da gousket. Abred e rankan sevel warcʼhoazh. Nozhvezh vat ! »
— (Roparz Hemon, Traonienn Skeud ar Marv in War ribl an hent, Éditions Al Liamm, 1971, page 115)- « Il est temps d’aller se coucher (dormir). Je dois me lever tôt demain. Bonne nuit ! »
- En avance.
Adjectif
| Nature | Forme |
|---|---|
| Positif | abred |
| Comparatif | abretocʼh |
| Superlatif | abretañ |
| Exclamatif | abretat |
abred \a.ˈbreːt\
Antonymes
Dérivés
- abredik
- abredikaat
- abrediñ
- abretaat
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Prononciation
- France (Bretagne) : écouter « abred [Prononciation ?] »
- Carhaix-Plouguer (France) : écouter « abred [Prononciation ?] » (débutant)
- (Région à préciser) : écouter « abred [Prononciation ?] » (bon niveau)
Références
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 598b