Pytho

Latin

Étymologie

Du grec ancien Πυθώ, Pythṓ.

Nom propre

Cas Singulier
Nominatif Pythō
Vocatif Pythō
Accusatif Pythō
Génitif Pythūs
Datif Pythō
Ablatif Pythō


Pythō \Prononciation ?\ féminin singulier 4e déclinaison

  1. Delphes.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

Apparentés étymologiques

Prénom

Cas Singulier
Nominatif Pytho
Vocatif Pytho
Accusatif Pythonem
Génitif Pythonis
Datif Pythonī
Ablatif Pythonĕ


Pytho \Prononciation ?\ masculin singulier 3e déclinaison, imparisyllabique

  1. Nom d’homme.
    • postquam patere urbem accepere praefecti praesidii Pytho et Philippus, pro eo, qui occupasset adgredi, opus factum esse rati, cum ualida manu Agrianum Illyriorumque erumpunt Romanosque, qui alii aliunde coibant conuocabanturque, ut signa in urbem inferrent.  (Tite-Live, Ab Urbe Condita)
      Mais bientôt les commandants de la place Python et Philippe apprirent qu’une brèche avait été pratiquée. Persuadés que cette circonstance tournerait au profit du premier occupant, ils sortent brusquement avec un gros détachement d’Agriens et d’Illyriens, et fondent sur les Romains, qui accouraient de tous côtés et se rassemblaient en tumulte pour entrer dans la ville.  (traduction)

Prononciation

Références