Manturna
Latin
Étymologie
- De maneo (« rester »).
Adjectif
| Cas | Singulier | 
|---|---|
| Nominatif | Manturnă | 
| Vocatif | Manturnă | 
| Accusatif | Manturnăm | 
| Génitif | Manturnae | 
| Datif | Manturnae | 
| Ablatif | Manturnā 
 | 
Manturna \Prononciation ?\ féminin
- (Religion) Épithète, selon saint Augustin, d’une divinité qui attache les épouses auprès de leurs maris.
- Cum mas et femina coniunguntur, adhibetur deus Iugatinus; sit hoc ferendum. Sed domum est ducenda quae nubit; adhibetur et deus Domiducus; ut in domo sit, adhibetur deus Domitius; ut maneat cum uiro, additur dea Manturna. — (Augustin, De civitate Dei, VI)- Que le dieu Jugatinus préside à l’union des sexes, je le veux bien; mais il faut conduire l’épousée au toit conjugal, et voici le dieu Domiducus ; il faut l’y installer, voici le dieu Domitius ; et pour la retenir près de son mari, on appelle encore la déesse Manturna. — (trad.)
 
 
Références
- « Manturna », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage