Manichaeus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien Μανιχαῖος, Manikhaîos.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | Manichaeus | Manichaeī |
| Vocatif | Manichaee | Manichaeī |
| Accusatif | Manichaeum | Manichaeōs |
| Génitif | Manichaeī | Manichaeōrum |
| Datif | Manichaeō | Manichaeīs |
| Ablatif | Manichaeō | Manichaeīs |
Manichaeus \Prononciation ?\ masculin
- (Christianisme) Manichéen.
Manichei a quodam Persa extiterunt, qui vocatus est Manes. Hic duas naturas et substantias introduxit, id est bonam et malam, et animas ex Deo quasi ex aliquo fonte manare adseruit.
— (Isidore de Séville, Etymologiarum libri)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Variantes
Apparentés étymologiques
Prononciation
- Reims (France) : écouter « Manichaeus [Prononciation ?] » (débutant)
Références
- « Manichaeus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage