Dardanus
Ancien français
Étymologie
- Emprunt au latin, qui est emprunté au grec ancien.
Nom propre
Dardanus *\Prononciation ?\ masculin
- Dardanus, ancêtre de la famille royale de Troie.
Latin
Étymologie
- Du grec ancien Δάρδανος, Dárdanos.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | Dardanus | Dardană | Dardanum | Dardanī | Dardanae | Dardană | 
| Vocatif | Dardane | Dardană | Dardanum | Dardanī | Dardanae | Dardană | 
| Accusatif | Dardanum | Dardanăm | Dardanum | Dardanōs | Dardanās | Dardană | 
| Génitif | Dardanī | Dardanae | Dardanī | Dardanōrŭm | Dardanārŭm | Dardanōrŭm | 
| Datif | Dardanō | Dardanae | Dardanō | Dardanīs | Dardanīs | Dardanīs | 
| Ablatif | Dardanō | Dardanā | Dardanō | Dardanīs | Dardanīs | Dardanīs | 
Dardanus \Prononciation ?\
- Troyen.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
- (Sens figuré) Romain, les Romains se considérant descendants du Troyen Énée.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Synonymes
- Dardanius
Dérivés
Nom propre
| Cas | Singulier | 
|---|---|
| Nominatif | Dardanus | 
| Vocatif | Dardane | 
| Accusatif | Dardanum | 
| Génitif | Dardanī | 
| Datif | Dardanō | 
| Ablatif | Dardanō 
 | 
Dardanus \Prononciation ?\ masculin
Voir aussi
- Dardanus sur l’encyclopédie Wikipédia
Références
- « Dardanus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage