Conjugaison:espagnol/calmarse

Conjugaison en espagnol
calmarse
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Conjugaison de calmarse, verbe espagnol pronominal du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo) me   calmo [me ˈkalm.o]
(tú/vos) te 
ou (vos) te 
 calmas
 calmás
[te ˈkalm.as]
[te kalmˈas]
(él/ella/Ud.) se   calma [se ˈkalm.a]
(nosostros-as) nos   calmamos [nos kalmˈa.mos]
(vosostros-as/os) os   calmáis [os kalmˈai̯s]
(ellos-as/Uds.) se   calman [se ˈkalm.an]
Passé composé
(yo) me   he calmado [me e kalmˈa.ðo]
(tú/vos) te   has calmado [te as kalmˈa.ðo]
(él/ella/Ud.) se   ha calmado [se a kalmˈa.ðo]
(nosotros-as) nos   hemos calmado [nos ˈe.mos kalmˈa.ðo]
(vosotros-as/os) os   habéis calmado [os a.ˈβejs kalmˈa.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   han calmado [se an kalmˈa.ðo]
Imparfait
(yo) me   calmaba [me kalmˈa.βa]
(tú/vos) te   calmabas [te kalmˈa.βas]
(él/ella/Ud.) se   calmaba [se kalmˈa.βa]
(nosostros-as) nos   calmábamos [nos kalmˈa.βa.mos]
(vosostros-as/os) os   calmabais [os kalmˈa.βai̯s]
(ellos-as/Uds.) se   calmaban [se kalmˈa.βan]
Plus-que-parfait
(yo) me   había calmado [me a.ˈβi.a kalmˈa.ðo]
(tú/vos) te   habías calmado [te a.ˈβi.as kalmˈa.ðo]
(él/ella/Ud.) se   había calmado [se a.ˈβi.a kalmˈa.ðo]
(nosotros-as) nos   habíamos calmado [nos a.ˈβi.a.mos kalmˈa.ðo]
(vosotros-as/os) os   habíais calmado [os a.ˈβi.ajs kalmˈa.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   habían calmado [se a.ˈβi.an kalmˈa.ðo]
Passé simple
(yo) me   calmé [me kalmˈe]
(tú/vos) te   calmaste [te kalmˈas.te]
(él/ella/Ud.) se   calmó [se kalmˈo]
(nosostros-as) nos   calmamos [nos kalmˈa.mos]
(vosostros-as/os) os   calmasteis [os kalmˈas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   calmaron [se kalmˈa.ɾon]
Passé antérieur
(yo) me   hube calmado [me ˈu.βe kalmˈa.ðo]
(tú/vos) te   hubiste calmado [te u.ˈβi.ste kalmˈa.ðo]
(él/ella/Ud.) se   hubo calmado [se ˈu.βo kalmˈa.ðo]
(nosotros-as) nos   hubimos calmado [nos u.ˈβi.mos kalmˈa.ðo]
(vosotros-as/os) os   hubisteis calmado [os u.ˈβi.stejs kalmˈa.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   hubieron calmado [se u.ˈβje.ɾon kalmˈa.ðo]
Futur simple
(yo) me   calmaré [me kalm.aˈɾe]
(tú/vos) te   calmarás [te kalm.aˈɾas]
(él/ella/Ud.) se   calmará [se kalm.aˈɾa]
(nosostros-as) nos   calmaremos [nos kalm.aˈɾe.mos]
(vosostros-as/os) os   calmaréis [os kalm.aˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   calmarán [se kalm.aˈɾan]
Futur antérieur
(yo) me   habré calmado [me a.ˈβɾe kalmˈa.ðo]
(tú/vos) te   habrás calmado [te a.ˈβɾas kalmˈa.ðo]
(él/ella/Ud.) se   habrá calmado [se a.ˈβɾa kalmˈa.ðo]
(nosotros-as) nos   habremos calmado [nos a.ˈβɾe.mos kalmˈa.ðo]
(vosotros-as/os) os   habréis calmado [os a.ˈβɾejs kalmˈa.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   habrán calmado [se a.ˈβɾan kalmˈa.ðo]

Conditionnel

Présent
(yo) me   calmaría [me kalm.aˈɾi.a]
(tú/vos) te   calmarías [te kalm.aˈɾi.as]
(él/ella/Ud.) se   calmaría [se kalm.aˈɾi.a]
(nosostros-as) nos   calmaríamos [nos kalm.aˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os) os   calmaríais [os kalm.aˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.) se   calmarían [se kalm.aˈɾi.an]
Passé
(yo) me   habría calmado [me a.ˈβɾi.a kalmˈa.ðo]
(tú/vos) te   habrías calmado [te a.ˈβɾi.as kalmˈa.ðo]
(él/ella/Ud.) se   habría calmado [se a.ˈβɾi.a kalmˈa.ðo]
(nosotros-as) nos   habríamos calmado [nos a.ˈβɾi.a.mos kalmˈa.ðo]
(vosotros-as/os) os   habríais calmado [os a.ˈβɾi.ajs kalmˈa.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   habrían calmado [se a.ˈβɾi.an kalmˈa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo) me   calme [me ˈkalm.e]
(tú/vos) te 
ou (vos) te 
 calmes
 calmés
[te ˈkalm.es]
[te kalmˈes]
(él/ella/Ud.) se   calme [se ˈkalm.e]
(nosostros-as) nos   calmemos [nos kalmˈe.mos]
(vosostros-as/os) os   calméis [os kalmˈei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   calmen [se ˈkalm.en]
Passé composé
(yo) me   haya calmado [me ˈa.ja kalmˈa.ðo]
(tú/vos) te   hayas calmado [te ˈa.jas kalmˈa.ðo]
(él/ella/Ud.) se   haya calmado [se ˈa.ja kalmˈa.ðo]
(nosotros-as) nos   hayamos calmado [nos a.ˈja.mos kalmˈa.ðo]
(vosotros-as/os) os   hayáis calmado [os a.ˈjajs kalmˈa.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   hayan calmado [se ˈa.jan kalmˈa.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo) me   calmara [me kalmˈa.ɾa]
(tú/vos) te   calmaras [te kalmˈa.ɾas]
(él/ella/Ud.) se   calmara [se kalmˈa.ɾa]
(nosostros-as) nos   calmáramos [nos kalmˈa.ɾa.mos]
(vosostros-as/os) os   calmarais [os kalmˈa.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.) se   calmaran [se kalmˈa.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo) me   hubiera calmado [me u.ˈβje.ɾa kalmˈa.ðo]
(tú/vos) te   hubieras calmado [te u.ˈβje.ɾas kalmˈa.ðo]
(él/ella/Ud.) se   hubiera calmado [se u.ˈβje.ɾa kalmˈa.ðo]
(nosotros-as) nos   hubiéramos calmado [nos u.ˈβje.ɾa.mos kalmˈa.ðo]
(vosotros-as/os) os   hubierais calmado [os u.ˈβje.ɾajs kalmˈa.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   hubieran calmado [se u.ˈβje.ɾan kalmˈa.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo) me   calmase [me kalmˈa.se]
(tú/vos) te   calmases [te kalmˈa.ses]
(él/ella/Ud.) se   calmase [se kalmˈa.se]
(nosostros-as) nos   calmásemos [nos kalmˈa.se.mos]
(vosostros-as/os) os   calmaseis [os kalmˈa.sei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   calmasen [se kalmˈa.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo) me   hubiese calmado [me u.ˈβje.se kalmˈa.ðo]
(tú/vos) te   hubieses calmado [te u.ˈβje.ses kalmˈa.ðo]
(él/ella/Ud.) se   hubiese calmado [se u.ˈβje.se kalmˈa.ðo]
(nosotros-as) nos   hubiésemos calmado [nos u.ˈβje.se.mos kalmˈa.ðo]
(vosotros-as/os) os   hubieseis calmado [os u.ˈβje.sejs kalmˈa.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   hubiesen calmado [se u.ˈβje.sen kalmˈa.ðo]
Futur
(yo) me   calmare [me kalmˈa.ɾe]
(tú/vos) te   calmares [te kalmˈa.ɾes]
(él/ella/Ud.) se   calmare [se kalmˈa.ɾe]
(nosostros-as) nos   calmáremos [nos kalmˈa.ɾe.mos]
(vosostros-as/os) os   calmareis [os kalmˈa.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   calmaren [se kalmˈa.ɾen]
Futur antérieur
(yo) me   hubiere calmado [me u.ˈβje.ɾe kalmˈa.ðo]
(tú/vos) te   hubieres calmado [te u.ˈβje.ɾes kalmˈa.ðo]
(él/ella/Ud.) se   hubiere calmado [se u.ˈβje.ɾe kalmˈa.ðo]
(nosotros-as) nos   hubiéremos calmado [nos u.ˈβje.ɾe.mos kalmˈa.ðo]
(vosotros-as/os) os   hubiereis calmado [os u.ˈβje.ɾejs kalmˈa.ðo]
(ellos-as/Uds.) se   hubieren calmado [se u.ˈβje.ɾen kalmˈa.ðo]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 cálmate
 calmate
[ˈkalm.a.te]
[kalmˈa.te]
(usted)   cálmese [ˈkalm.e.se]
(nosostros-as)   calmémonos [kalmˈe.mo.nos]
(vosostros-as)   calmaos [kalmˈa.os]
(ustedes)   cálmense [ˈkalm.en.se]