Conjugaison:espagnol/amonestar

Conjugaison en espagnol
amonestar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Conjugaison de amonestar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo)   amonesto [Prononciation ?]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 amonestas
 amonestás
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(él/ella/Ud.)   amonesta [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os)   amonestáis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.)   amonestan [Prononciation ?]
Passé composé
(yo)   he amonestado [e]
(tú/vos)   has amonestado [as]
(él/ella/Ud.)   ha amonestado [a]
(nosotros-as)   hemos amonestado [ˈe.mos]
(vosotros-as/os)   habéis amonestado [a.ˈβejs]
(ellos-as/Uds.)   han amonestado [an]
Imparfait
(yo)   amonestaba [Prononciation ?]
(tú/vos)   amonestabas [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.)   amonestaba [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestábamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os)   amonestabais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.)   amonestaban [Prononciation ?]
Plus-que-parfait
(yo)   había amonestado [a.ˈβi.a]
(tú/vos)   habías amonestado [a.ˈβi.as]
(él/ella/Ud.)   había amonestado [a.ˈβi.a]
(nosotros-as)   habíamos amonestado [a.ˈβi.a.mos]
(vosotros-as/os)   habíais amonestado [a.ˈβi.ajs]
(ellos-as/Uds.)   habían amonestado [a.ˈβi.an]
Passé simple
(yo)   amonesté [Prononciation ?]
(tú/vos)   amonestaste [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.)   amonestó [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os)   amonestasteis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.)   amonestaron [Prononciation ?]
Passé antérieur
(yo)   hube amonestado [ˈu.βe]
(tú/vos)   hubiste amonestado [u.ˈβi.ste]
(él/ella/Ud.)   hubo amonestado [ˈu.βo]
(nosotros-as)   hubimos amonestado [u.ˈβi.mos]
(vosotros-as/os)   hubisteis amonestado [u.ˈβi.stejs]
(ellos-as/Uds.)   hubieron amonestado [u.ˈβje.ɾon]
Futur simple
(yo)   amonestaré [Prononciation ?]
(tú/vos)   amonestarás [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.)   amonestará [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestaremos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os)   amonestaréis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.)   amonestarán [Prononciation ?]
Futur antérieur
(yo)   habré amonestado [a.ˈβɾe]
(tú/vos)   habrás amonestado [a.ˈβɾas]
(él/ella/Ud.)   habrá amonestado [a.ˈβɾa]
(nosotros-as)   habremos amonestado [a.ˈβɾe.mos]
(vosotros-as/os)   habréis amonestado [a.ˈβɾejs]
(ellos-as/Uds.)   habrán amonestado [a.ˈβɾan]

Conditionnel

Présent
(yo)   amonestaría [Prononciation ?]
(tú/vos)   amonestarías [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.)   amonestaría [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestaríamos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os)   amonestaríais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.)   amonestarían [Prononciation ?]
Passé
(yo)   habría amonestado [a.ˈβɾi.a]
(tú/vos)   habrías amonestado [a.ˈβɾi.as]
(él/ella/Ud.)   habría amonestado [a.ˈβɾi.a]
(nosotros-as)   habríamos amonestado [a.ˈβɾi.a.mos]
(vosotros-as/os)   habríais amonestado [a.ˈβɾi.ajs]
(ellos-as/Uds.)   habrían amonestado [a.ˈβɾi.an]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   amoneste [Prononciation ?]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 amonestes
 amonestés
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(él/ella/Ud.)   amoneste [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestemos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os)   amonestéis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.)   amonesten [Prononciation ?]
Passé composé
(yo)   haya amonestado [ˈa.ja]
(tú/vos)   hayas amonestado [ˈa.jas]
(él/ella/Ud.)   haya amonestado [ˈa.ja]
(nosotros-as)   hayamos amonestado [a.ˈja.mos]
(vosotros-as/os)   hayáis amonestado [a.ˈjajs]
(ellos-as/Uds.)   hayan amonestado [ˈa.jan]
Imparfait (en -ra)
(yo)   amonestara [Prononciation ?]
(tú/vos)   amonestaras [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.)   amonestara [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestáramos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os)   amonestarais [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.)   amonestaran [Prononciation ?]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera amonestado [u.ˈβje.ɾa]
(tú/vos)   hubieras amonestado [u.ˈβje.ɾas]
(él/ella/Ud.)   hubiera amonestado [u.ˈβje.ɾa]
(nosotros-as)   hubiéramos amonestado [u.ˈβje.ɾa.mos]
(vosotros-as/os)   hubierais amonestado [u.ˈβje.ɾajs]
(ellos-as/Uds.)   hubieran amonestado [u.ˈβje.ɾan]
Imparfait (en -se)
(yo)   amonestase [Prononciation ?]
(tú/vos)   amonestases [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.)   amonestase [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestásemos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os)   amonestaseis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.)   amonestasen [Prononciation ?]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese amonestado [u.ˈβje.se]
(tú/vos)   hubieses amonestado [u.ˈβje.ses]
(él/ella/Ud.)   hubiese amonestado [u.ˈβje.se]
(nosotros-as)   hubiésemos amonestado [u.ˈβje.se.mos]
(vosotros-as/os)   hubieseis amonestado [u.ˈβje.sejs]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen amonestado [u.ˈβje.sen]
Futur
(yo)   amonestare [Prononciation ?]
(tú/vos)   amonestares [Prononciation ?]
(él/ella/Ud.)   amonestare [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestáremos [Prononciation ?]
(vosostros-as/os)   amonestareis [Prononciation ?]
(ellos-as/Uds.)   amonestaren [Prononciation ?]
Futur antérieur
(yo)   hubiere amonestado [u.ˈβje.ɾe]
(tú/vos)   hubieres amonestado [u.ˈβje.ɾes]
(él/ella/Ud.)   hubiere amonestado [u.ˈβje.ɾe]
(nosotros-as)   hubiéremos amonestado [u.ˈβje.ɾe.mos]
(vosotros-as/os)   hubiereis amonestado [u.ˈβje.ɾejs]
(ellos-as/Uds.)   hubieren amonestado [u.ˈβje.ɾen]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 amonesta
 amonestá
[Prononciation ?]
[Prononciation ?]
(usted)   amoneste [Prononciation ?]
(nosostros-as)   amonestemos [Prononciation ?]
(vosostros-as)   amonestad [Prononciation ?]
(ustedes)   amonesten [Prononciation ?]