Ἔρως
Voir aussi
:
Έρως
, έρως,
ἔρως
Grec ancien
Étymologie
Antonomase
de
ἔρως
,
érōs
(«
amour
,
désir
»)
.
Nom propre
Cas
Singulier
Nominatif
ὁ
Ἔρως
Vocatif
Ἔρω
Accusatif
τὸν
Ἔρωτα
Génitif
τοῦ
Ἔρωτος
Datif
τῷ
Ἔρωτι
Ἔρως
,
Érōs
masculin
singulier
(
Divinité
)
Éros
.
Dérivés dans d’autres langues
Grec
:
Έρως
Latin
:
Eros
Prononciation
*
\é.rɔːs\
(
Attique
(
V
e
siècle
av. J.-C.
)
)
*
\ˈe.ros\
(
Koinè, Égypte
(
I
er
siècle)
)
*
\ˈe.ros\
(
Koinè
(
IV
e
siècle)
)
*
\ˈe.ros\
(
Byzance
(
X
e
siècle)
)
*
\ˈe.ros\
(
Constantinople
(
XV
e
siècle)
)