ἀνώδυνος
: ανώδυνος
Grec ancien
Étymologie
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ἀνώδυνος | ἀνώδυνος | ἀνώδυνον | |||
| vocatif | ἀνώδυνε | ἀνώδυνε | ἀνώδυνον | |||
| accusatif | ἀνώδυνον | ἀνώδυνον | ἀνώδυνον | |||
| génitif | ἀνωδύνου | ἀνωδύνου | ἀνωδύνου | |||
| datif | ἀνωδύνῳ | ἀνωδύνῳ | ἀνωδύνῳ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ἀνωδύνω | ἀνωδύνω | ἀνωδύνω | |||
| vocatif | ἀνωδύνω | ἀνωδύνω | ἀνωδύνω | |||
| accusatif | ἀνωδύνω | ἀνωδύνω | ἀνωδύνω | |||
| génitif | ἀνωδύνοιν | ἀνωδύνοιν | ἀνωδύνοιν | |||
| datif | ἀνωδύνοιν | ἀνωδύνοιν | ἀνωδύνοιν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ἀνώδυνοι | ἀνώδυνοι | ἀνώδυνα | |||
| vocatif | ἀνώδυνοι | ἀνώδυνοι | ἀνώδυνα | |||
| accusatif | ἀνωδύνους | ἀνωδύνους | ἀνώδυνα | |||
| génitif | ἀνωδύνων | ἀνωδύνων | ἀνωδύνων | |||
| datif | ἀνωδύνοις | ἀνωδύνοις | ἀνωδύνοις | |||
ἀνώδυνος, anốdunos *\a.ˈnɔː.dy.nos\
- Qui ne cause pas de douleur, qui n’est pas douloureux.
- Qui n’est pas causé par la douleur.
Antonymes
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952