ґрунт
Étymologie
- De l’allemand Grund.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | ґрунт | ґрунти́ |
| Génitif | ґру́нту | ґрунті́в |
| Datif | ґру́нту ґру́нтові |
ґрунта́м |
| Accusatif | ґрунт | ґрунти́ |
| Instrumental | ґру́нтом | ґрунта́ми |
| Locatif | на/у ґру́нті | на/у ґрунта́х |
| Vocatif | ґру́нте | ґрунти́ |
| Nom de type 1c selon Zaliznyak | ||
ґрунт (grunt) \Prononciation ?\ masculin inanimé
- (Géographie) Sol.
Dérivés
- ґрунтець
- ґрунтівка
- ґрунтівник
- ґрунтлак
- ґрунто-
- ґрунтувальний
- ґрунтувальник
- ґрунтування
- ґрунтувати
- ґрунтуватися
Prononciation
- Ukraine : écouter « ґрунт [Prononciation ?] »
Voir aussi
- ґрунт sur l’encyclopédie Wikipédia (en ukrainien)