конфлікт
Étymologie
- Du latin conflictus (« heurt, choc, lutte, attaque »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | конфлі́кт | конфлі́кти |
| Génitif | конфлі́кту | конфлі́ктів |
| Datif | конфлі́кту конфлі́ктові |
конфлі́ктам |
| Accusatif | конфлі́кт | конфлі́кти |
| Instrumental | конфлі́ктом | конфлі́ктами |
| Locatif | на/у конфлі́кті | на/у конфлі́ктах |
| Vocatif | конфлі́кте | конфлі́кти |
| Nom de type 1a selon Zaliznyak | ||
конфлі́кт (konflikt) \Prononciation ?\ masculin inanimé
- (Littérature, Militaire, Psychologie) Conflit (mêmes sens qu’en français).
Apparentés étymologiques
- конфліктний
- конфліктність
- конфліктогенний
- конфліктогенність
- конфліктологія
- конфліктувати
- конфлікціонізм
Prononciation
- Ukraine : écouter « конфлікт [Prononciation ?] »
Voir aussi
- конфлікт sur l’encyclopédie Wikipédia (en ukrainien)