conflictus
Latin
Étymologie
- Déverbal de confligo, dérivé de conflictum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | conflictŭs | conflictūs |
| Vocatif | conflictŭs | conflictūs |
| Accusatif | conflictum | conflictūs |
| Génitif | conflictūs | conflictuum |
| Datif | conflictūi ou conflictū |
conflictibus |
| Ablatif | conflictū | conflictibus |
conflictus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | conflictus | conflictă | conflictum | conflictī | conflictae | conflictă |
| Vocatif | conflicte | conflictă | conflictum | conflictī | conflictae | conflictă |
| Accusatif | conflictum | conflictăm | conflictum | conflictōs | conflictās | conflictă |
| Génitif | conflictī | conflictae | conflictī | conflictōrŭm | conflictārŭm | conflictōrŭm |
| Datif | conflictō | conflictae | conflictō | conflictīs | conflictīs | conflictīs |
| Ablatif | conflictō | conflictā | conflictō | conflictīs | conflictīs | conflictīs |
conflictus \Prononciation ?\
- Participe passé de confligo.
Références
- « conflictus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage