віковічний
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
| Masculin | Féminin | Neutre | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | вікові́чний | вікові́чна | вікові́чне | вікові́чні |
| Génitif | вікові́чного | вікові́чної | вікові́чного | вікові́чних |
| Datif | вікові́чному | вікові́чній | вікові́чному | вікові́чним |
| Accusatif | Nom. ou Gén. | вікові́чну | вікові́чне | Nom. ou Gén. |
| Instrumental | вікові́чним | вікові́чною | вікові́чним | вікові́чними |
| Locatif | вікові́чному вікові́чнім |
вікові́чній | вікові́чному вікові́чнім |
вікові́чних |
вікові́чний (vikovitšnyï) \ʋʲikɔˈʋʲit͡ʃnei̯\
- (Chronologie) D’une durée de plusieurs siècles.
- Qui existe depuis des temps immémoriaux (passé) ou qui existera pour toujours (futur).
Synonymes
Apparentés étymologiques
- безвік
- безвічний
- відвіку
- відвічний
- вік
- віківщина
- віковічний
- віковічнити
- вікувати
- вічистий
- вічний
- вічність
- вічняк
- довіку
- довічний
- звіку
- звічний
- ізвік
- навік
- навіки
- справіку
- спредвіку
- увік
- увіковічувати
- увічнювати
Prononciation
- Ukraine : écouter « віковічний [Prononciation ?] »