παρακμή
Étymologie
- Du grec ancien παρακμή, parakmê.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | η | παρακμή | οι | παρακμές |
| Génitif | της | παρακμής | των | παρακμών |
| Accusatif | τη(ν) | παρακμή | τις | παρακμές |
| Vocatif | παρακμή | παρακμές | ||
παρακμή, parakmí \Prononciation ?\ féminin
Grec ancien
Étymologie
Nom commun
παρακμή, parakmê *\Prononciation ?\ féminin
- Abaissement, déclin.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
- παρακμάζω
Dérivés dans d’autres langues
- Grec : παρακμή
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- « παρακμή », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage