μελαγχολία

Grec

Étymologie

Du grec ancien μελαγχολία, melankholía.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	η	μελαγχολία	οι	μελαγχολίες
Génitif	της	μελαγχολίας	των	μελαγχολιών
Accusatif	τη(ν)	μελαγχολία	τις	μελαγχολίες
Vocatif		μελαγχολία		μελαγχολίες

μελαγχολία (melancholía) \me.laŋ.xoˈli.a\ féminin

Mélancolie, abattement.

Synonymes

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de μελάγχολος, melánkholos (« atrabilaire »), avec le suffixe -ία, -ía.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ἡ	μελαγχολία	αἱ	μελαγχολιαι	τὼ	μελαγχολία
Vocatif		μελαγχολία		μελαγχολιαι		μελαγχολία
Accusatif	τὴν	μελαγχολίαν	τὰς	μελαγχολίας	τὼ	μελαγχολία
Génitif	τῆς	μελαγχολίας	τῶν	[[{{{4}}}ῶν\|{{{4}}}ῶν]]	τοῖν	μελαγχολίαιν
Datif	τῇ	μελαγχολίᾳ	ταῖς	μελαγχολίαις	τοῖν	μελαγχολίαιν

μελαγχολία, melankholía féminin

Mélancolie.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

μελαγχολικός

Dérivés dans d’autres langues

Grec : μελαγχολία
Latin : melancholia

Prononciation

*\me.laŋ.kʰo.lí.aː\ (Attique (V^e siècle av. J.-C.))
*\mɛ.laŋ.kʰoˈli.a\ (Koinè, Égypte (I^er siècle))
*\me.laŋ.xoˈli.a\ (Koinè (IV^e siècle))
*\me.laŋ.xoˈli.a\ (Byzance (X^e siècle))
*\me.laŋ.xoˈli.a\ (Constantinople (XV^e siècle))

Références

Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901