γυναικεῖος

Grec ancien

Étymologie

Dérivé de γυνή, gynḗ (« femme »), avec le suffixe -ιος.

Adjectif

cas	singulier
cas	masculin		féminin		neutre
nominatif		γυναικεῖος		γυναικείᾱ		γυναικεῖον
vocatif		γυναικεῖε		γυναικείᾱ		γυναικεῖον
accusatif		γυναικεῖον		γυναικείᾱν		γυναικεῖον
génitif		γυναικείου		γυναικείᾱς		γυναικείου
datif		γυναικείῳ		γυναικείᾳ		γυναικείῳ
cas	duel
cas	masculin		féminin		neutre
nominatif		γυναικείω		γυναικείᾱ		γυναικείω
vocatif		γυναικείω		γυναικείω		γυναικείω
accusatif		γυναικείω		γυναικείᾱ		γυναικείω
génitif		γυναικείοιν		γυναικείαιν		γυναικείοιν
datif		γυναικείοιν		γυναικείαιν		γυναικείοιν
cas	pluriel
cas	masculin		féminin		neutre
nominatif		γυναικεῖοι		γυναικεῖαι		γυναικεῖᾱ
vocatif		γυναικεῖοι		γυναικεῖαι		γυναικεῖᾱ
accusatif		γυναικείους		γυναικείᾱς		γυναικείᾱ
génitif		γυναικείων		γυναικείων		γυναικείων
datif		γυναικείοις		γυναικείαις		γυναικείοις

γυναικεῖος, gynaikeîos

Féminin, de femme.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

γυναικεῖον (« gynécée »)
γυναικεῖα (« parties sexuelles de la femme »)

Antonymes

ἀνδρεῖος

Dérivés dans d’autres langues

Grec : γυναικείος
Latin : gynaeceum

Prononciation

*\ɡy.nai̯.kêː.os\ (Attique (V^e siècle av. J.-C.))
*\ɡy.nɛˈki.os\ (Koinè, Égypte (I^er siècle))
*\ɣy.nɛˈki.os\ (Koinè (IV^e siècle))
*\ʝy.neˈci.os\ (Byzance (X^e siècle))
*\ʝi.neˈci.os\ (Constantinople (XV^e siècle))

Références

Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901