Μενελάου
Grec ancien
Forme de nom propre
| Cas | Singulier | |
|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | Μενέλαος | 
| Vocatif | Μενέλαε | |
| Accusatif | τὸν | Μενέλαον | 
| Génitif | τοῦ | Μενελάου | 
| Datif | τῷ | Μενελάῳ | 
Μενελάου, Meneláou masculin singulier
- Génitif de Μενέλαος.
 
Prononciation
- *\me.ne.lǎː.oː\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
 - *\mɛ.nɛˈla.u\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
 - *\me.neˈla.u\ (Koinè (IVe siècle))
 - *\me.neˈla.u\ (Byzance (Xe siècle))
 - *\me.neˈla.u\ (Constantinople (XVe siècle))