zoon
Espéranto
Forme de nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | zoo \ˈzo.o\ |
zooj \ˈzo.oj\ |
| Accusatif | zoon \ˈzo.on\ |
zoojn \ˈzo.ojn\ |
zoon \ˈzo.on\
- Accusatif singulier de zoo.
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « zoon [Prononciation ?] »
Néerlandais
Étymologie
- Du vieux néerlandais *sunu, *suno, issu du proto-germanique *sunuz
Nom commun
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nom | zoon | zonen zoons |
| Diminutif | zoontje | zoontjes |
zoon \zoːn\ masculin
Vocabulaire apparenté par le sens
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 98,6 % des Flamands,
- 99,7 % des Néerlandais.
Prononciation
- \zoːn\
- Pays-Bas : écouter « zoon [zoːn] »
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « zoon [zoːn] »
Homophones
Anagrammes
Voir aussi
- zoon sur l’encyclopédie Wikipédia (en néerlandais)
Références
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal [≈ Reconnaissance du vocabulaire des Néerlandais et des Flamands 2013 : résultats de la grande enquête nationale sur les langues], Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 pages. → [archive du fichier pdf en ligne]
Forme de nom commun
| Neutre | Indéfini | Défini |
|---|---|---|
| Singulier | zoo | zoot |
| Pluriel | zoon | zoona |
zoon \Prononciation ?\
- Pluriel indéfini de zoo.