weisungsbefugtem

Allemand

Forme d’adjectif

weisungsbefugtem \ˈvaɪ̯zʊŋsbəˌfuːktəm\

  1. Datif masculin singulier de la déclinaison forte de weisungsbefugt.
  2. Datif neutre singulier de la déclinaison forte de weisungsbefugt.

Prononciation