waká
Étymologie
- Dérivé de waka (« dialogue »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | waká | wakayá | wakatá |
| 2e du sing. | wakal | wakayal | wakatal |
| 3e du sing. | wakar | wakayar | wakatar |
| 1re du plur. | wakat | wakayat | wakatat |
| 2e du plur. | wakac | wakayac | wakatac |
| 3e du plur. | wakad | wakayad | wakatad |
| 4e du plur. | wakav | wakayav | wakatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
waká \waˈka\ bitransitif
- Dialoguer avec.
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « waká [waˈka] »
Références
- « waká », dans Kotapedia