volutus
Français
Étymologie
- Du latin volutus.
Nom commun
| Singulier et pluriel |
|---|
| volutus \vɔ.ly.tys\ |
volutus \vɔ.ly.tys\ masculin singulier et pluriel identiques
- (Météorologie) Arcus qui prend la forme d'un tube horizontal sous un orage dont il est complètement détaché.
Synonymes
Hyperonymes
Traductions
Voir aussi
- volutus sur l’encyclopédie Wikipédia
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | volutŭs | volutūs |
| Vocatif | volutŭs | volutūs |
| Accusatif | volutum | volutūs |
| Génitif | volutūs | volutuum |
| Datif | volutūi ou volutū |
volutibus |
| Ablatif | volutū | volutibus |
volutus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | volutus | volută | volutum | volutī | volutae | volută |
| Vocatif | volute | volută | volutum | volutī | volutae | volută |
| Accusatif | volutum | volutăm | volutum | volutōs | volutās | volută |
| Génitif | volutī | volutae | volutī | volutōrŭm | volutārŭm | volutōrŭm |
| Datif | volutō | volutae | volutō | volutīs | volutīs | volutīs |
| Ablatif | volutō | volutā | volutō | volutīs | volutīs | volutīs |
volutus \Prononciation ?\
- Participe passé de volvo.
Références
- « volutus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage