vizaĝo
Espéranto
Étymologie
- (1887) Attesté dans Unua Libro de Louis-Lazare Zamenhof. Du français visage. Composé de la racine vizaĝ (« visage, figure ») et de la finale -o (substantif).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | vizaĝo \vi.ˈza.d͡ʒo\ |
vizaĝoj \vi.ˈza.d͡ʒoj\ |
| Accusatif | vizaĝon \vi.ˈza.d͡ʒon\ |
vizaĝojn \vi.ˈza.d͡ʒojn\ |
vizaĝo \vi.ˈza.d͡ʒo\
- Face, figure, visage.
Oni bezonas pli ol bela vizaĝo por sukcesi kiel aktorino.
- On a besoin de plus que d’un beau visage pour réussir comme actrice.
Dérivés
- konservi la vizaĝon
- perdi la vizaĝon
- savi la vizaĝon
- vizaĝa
- vizaĝi
Prononciation
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « vizaĝo [Prononciation ?] »
- France (Toulouse) : écouter « vizaĝo [Prononciation ?] »
Voir aussi
- Vizaĝo sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)