vituperativus
Latin
Étymologie
- Dérivé de vituperatus, avec le suffixe -ivus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | vituperativus | vituperativă | vituperativum | vituperativī | vituperativae | vituperativă |
| Vocatif | vituperative | vituperativă | vituperativum | vituperativī | vituperativae | vituperativă |
| Accusatif | vituperativum | vituperativăm | vituperativum | vituperativōs | vituperativās | vituperativă |
| Génitif | vituperativī | vituperativae | vituperativī | vituperativōrŭm | vituperativārŭm | vituperativōrŭm |
| Datif | vituperativō | vituperativae | vituperativō | vituperativīs | vituperativīs | vituperativīs |
| Ablatif | vituperativō | vituperativā | vituperativō | vituperativīs | vituperativīs | vituperativīs |
vituperativus \Prononciation ?\
Références
- « vituperativus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage