virgulă
: virgula
Étymologie
- Du français virgule.
Nom commun
| … | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| cas | non articulé | articulé | non articulé | articulé |
| Nominatif Accusatif |
o virgulă | <articulé singulier> | niște virgule | <articulé pluriel> |
| Datif Génitif |
o virgulă | unei virgule | niște virgule | unor virgule |
| Vocatif | <vocatif singulier> | <vocatif pluriel> | ||
virgulă \'vir.ɡu.lə\ féminin (pluriel : virgule)
Dérivés
- virguliţă
- virgulă dedesubt
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « virgulă [Prononciation ?] »