vilicus
Latin
Étymologie
- (Nom commun) Dérivé de villa (« ferme »), avec le suffixe -icus.
- (Adjectif) Substantivation de l’adjectif vilicus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | vilicus | vilică | vilicum | vilicī | vilicae | vilică |
| Vocatif | vilice | vilică | vilicum | vilicī | vilicae | vilică |
| Accusatif | vilicum | vilicăm | vilicum | vilicōs | vilicās | vilică |
| Génitif | vilicī | vilicae | vilicī | vilicōrŭm | vilicārŭm | vilicōrŭm |
| Datif | vilicō | vilicae | vilicō | vilicīs | vilicīs | vilicīs |
| Ablatif | vilicō | vilicā | vilicō | vilicīs | vilicīs | vilicīs |
vilicus \Prononciation ?\ ; première classe
Variantes
- villicus
Nom commun
{{la-tab-2m|vilic}|gnr=m|ns=1} (pour une femme, on dit : vilica)
Références
- « vilicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage