veuliñ
Forme de verbe
| Mutation | Infinitif |
|---|---|
| Non muté | meuliñ |
| Adoucissante | veuliñ |
veuliñ \ˈvøːlĩ\
- Forme mutée de meuliñ par adoucissement (m > v).
Ne blije ket din he c’hlevout o veuliñ ar rouanez Ingrid.
— (Roparz Hemon, Tangi Kerviler, Al Liamm, 1971, page 96)- Je n’aimais pas l’entendre louanger la reine Ingrid.