meuliñ
Étymologie
Verbe
| Mutation | Infinitif |
|---|---|
| Non muté | meuliñ |
| Adoucissante | veuliñ |
meuliñ \ˈmøːlĩ\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale meul- (pronominal : en em veuliñ)
Dérivés
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
| Mutation | Infinitif |
|---|---|
| Non muté | meuliñ |
| Adoucissante | veuliñ |
meuliñ \ˈmøːlĩ\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale meul- (pronominal : en em veuliñ)