verzweigen
Allemand
Étymologie
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich — |
| 2e du sing. | du — | |
| 3e du sing. | er/sie/es verzweigt | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich verzweigte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich verzweigte |
| Impératif | 2e du sing. | —! |
| 2e du plur. | —! | |
| Participe passé | verzweigt | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
verzweigen \fɛɐ̯ˈt͡svaɪ̯ɡn̩\ (voir la conjugaison)
Dérivés
Prononciation
- Berlin : écouter « verzweigen [fɛɐ̯ˈt͡svaɪ̯ɡn̩] »