verschenken
Allemand
Étymologie
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich verschenke |
| 2e du sing. | du verschenkst | |
| 3e du sing. | er/sie/es verschenkt | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich verschenkte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich verschenkte |
| Impératif | 2e du sing. | verschenk verschenke! |
| 2e du plur. | verschenkt! | |
| Participe passé | verschenkt | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
verschenken \fɛɐ̯ˈʃɛŋkən\ (voir la conjugaison)
- Offrir, donner (un cadeau).
Als Detlef von Berlin nach Paris gezogen ist, hat er seine Möbel in Berlin verschenkt und sich in Paris neue gekauft.
- Lorsque Detlef a déménagé de Berlin à Paris, il a donné ses meubles à Berlin et s’en est acheté de nouveaux à Paris.
Apparentés étymologiques
Prononciation
- Berlin : écouter « verschenken [fɛɐ̯ˈʃɛŋkŋ̩] »
- Berlin : écouter « verschenken [fɛɐ̯ˈʃɛŋkn̩] »