venturus
Latin
Étymologie
- Participe futur de venio (« venir »), pris adjectivement.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | venturus | ventură | venturum | venturī | venturae | ventură | 
| Vocatif | venture | ventură | venturum | venturī | venturae | ventură | 
| Accusatif | venturum | venturăm | venturum | venturōs | venturās | ventură | 
| Génitif | venturī | venturae | venturī | venturōrŭm | venturārŭm | venturōrŭm | 
| Datif | venturō | venturae | venturō | venturīs | venturīs | venturīs | 
| Ablatif | venturō | venturā | venturō | venturīs | venturīs | venturīs | 
venturus \Prononciation ?\
- Futur, à venir, qui viendra.
- Confíteor unum Baptísma — (Symbolum Nicænum)
 in remissiónem peccatórum.
 Et exspécto resurrectiónem mortuórum,
 et vitam ventúri sǽculi.- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
 
 
Synonymes
Références
- « venturus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage