veelá
Étymologie
- Dérivé de veel (« aiguille »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | veelá | veelayá | veelatá |
| 2e du sing. | veelal | veelayal | veelatal |
| 3e du sing. | veelar | veelayar | veelatar |
| 1re du plur. | veelat | veelayat | veelatat |
| 2e du plur. | veelac | veelayac | veelatac |
| 3e du plur. | veelad | veelayad | veelatad |
| 4e du plur. | veelav | veelayav | veelatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
veelá \vɛɛˈla\ ou \veeˈla\ ou \vɛeˈla\ ou \veɛˈla\ transitif
Prononciation
- France : écouter « veelá [vɛɛˈla] »
Références
- « veelá », dans Kotapedia