vaticinus
Latin
Étymologie
- De vaticinor (« prophétiser »).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | vaticinus | vaticină | vaticinum | vaticinī | vaticinae | vaticină |
| Vocatif | vaticine | vaticină | vaticinum | vaticinī | vaticinae | vaticină |
| Accusatif | vaticinum | vaticinăm | vaticinum | vaticinōs | vaticinās | vaticină |
| Génitif | vaticinī | vaticinae | vaticinī | vaticinōrŭm | vaticinārŭm | vaticinōrŭm |
| Datif | vaticinō | vaticinae | vaticinō | vaticinīs | vaticinīs | vaticinīs |
| Ablatif | vaticinō | vaticinā | vaticinō | vaticinīs | vaticinīs | vaticinīs |
vaticinus \Prononciation ?\
- Prophétique.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Variantes
Références
- « vaticinus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage