vantrakú
Étymologie
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | vantrakú | vantrakuyú | vantrakutú |
| 2e du sing. | vantrakul | vantrakuyul | vantrakutul |
| 3e du sing. | vantrakur | vantrakuyur | vantrakutur |
| 1re du plur. | vantrakut | vantrakuyut | vantrakutut |
| 2e du plur. | vantrakuc | vantrakuyuc | vantrakutuc |
| 3e du plur. | vantrakud | vantrakuyud | vantrakutud |
| 4e du plur. | vantrakuv | vantrakuyuv | vantrakutuv |
| voir Conjugaison en kotava | |||
vantrakú \vantraˈku\ transitif
- Se douter de.
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « vantrakú [vantraˈku] »
Références
- « vantrakú », dans Kotapedia