vanrustá
Étymologie
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | vanrustá | vanrustayá | vanrustatá |
| 2e du sing. | vanrustal | vanrustayal | vanrustatal |
| 3e du sing. | vanrustar | vanrustayar | vanrustatar |
| 1re du plur. | vanrustat | vanrustayat | vanrustatat |
| 2e du plur. | vanrustac | vanrustayac | vanrustatac |
| 3e du plur. | vanrustad | vanrustayad | vanrustatad |
| 4e du plur. | vanrustav | vanrustayav | vanrustatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
vanrustá \vanrusˈta\ intransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « vanrustá [vanrusˈta] »
Références
- « vanrustá », dans Kotapedia