vangavé
Étymologie
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | vangavé | vangaveyé | vangaveté |
| 2e du sing. | vangavel | vangaveyel | vangavetel |
| 3e du sing. | vangaver | vangaveyer | vangaveter |
| 1re du plur. | vangavet | vangaveyet | vangavetet |
| 2e du plur. | vangavec | vangaveyec | vangavetec |
| 3e du plur. | vangaved | vangaveyed | vangaveted |
| 4e du plur. | vangavev | vangaveyev | vangavetev |
| voir Conjugaison en kotava | |||
vangavé \vangaˈvɛ\ ou \vangaˈve\ intransitif
- S’attarder.
Prononciation
- France : écouter « vangavé [vangaˈvɛ] »
Références
- « vangavé », dans Kotapedia