vanära
Étymologie
- Dérivé de ära, avec le préfixe van-.
 
Nom commun
| Commun | Indéfini | Défini | 
|---|---|---|
| Indénombrable | vanära | vanäran | 
vanära \Prononciation ?\ commun
Verbe
| Conjugaison de vanära | Actif | Passif | 
|---|---|---|
| Infinitif | vanära | vanäras | 
| Présent | vanärar | vanäras | 
| Prétérit | vanärade | vanärades | 
| Supin | vanärat | vanärats | 
| Participe présent | vanärande | — | 
| Participe passé | — | vanärad | 
| Impératif | vanära | — | 
vanära \Prononciation ?\ transitif
Dérivés
Références
- Thekla Hammar, Svensk-fransk ordbok, 1936, 1re édition → consulter cet ouvrage (1025)