urlické
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | urlické | urlickeyé | urlicketé |
| 2e du sing. | urlickel | urlickeyel | urlicketel |
| 3e du sing. | urlicker | urlickeyer | urlicketer |
| 1re du plur. | urlicket | urlickeyet | urlicketet |
| 2e du plur. | urlickec | urlickeyec | urlicketec |
| 3e du plur. | urlicked | urlickeyed | urlicketed |
| 4e du plur. | urlickev | urlickeyev | urlicketev |
| voir Conjugaison en kotava | |||
urlické \urliʃˈkɛ\ ou \urliʃˈke\ bitransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « urlické [urliʃˈkɛ] »
Références
- « urlické », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.